Prawo wewnętrzne Kościoła Zielonoświątkowego - Misja Szalom - przyjaciele Izraela z Krakowa
Menu główne:
Prawo wewnętrzne Kościoła Zielonoświątkowego
O NAS
Kim jesteśmy
_________________
Struktura organizacyjna
_________________
Osobowość prawna
_________________
O Kościele
_________________
Ustawa
_________________
Prawo wewnętrzne
_________________
Historia
_________________
Wspomnienia o Henryku
_________________
Rozdział 1
TOŻSAMOŚĆ KOŚCIOŁA
Art. 1. 1. Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej, ukonstytuował się na mocy uchwały przyjętej przez Synod Założycielski, obradujący w Warszawie, w dniach 22-23 maja 1987 roku, w którym wzięli udział delegaci 82 zborów wchodzących wówczas w skład Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Prawne uznanie Kościoła nastąpiło dnia 1 lutego 1988 roku.
2. Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej jest kontynuacją dwu nurtów ruchu zielonoświątkowego: Związku Stanowczych Chrześcijan (od 1910 r.) i Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej (od 1929 r.) oraz wspólnoty Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego (partycypacja: Stanowczy Chrześcijanie od 1947 r., Chrześcijanie Wiary Ewangelicznej od 1953 r.).
3. Zbory tworzące Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej stanowią cząstkę Kościoła Powszechnego, Ciała, którego Głową jest Jezus Chrystus, Pan i Zbawiciel (Ef 1,22-23). Dlatego w łączności z innymi chrześcijanami, wierni Kościoła Zielonoświątkowego wyznają swoją wiarę słowami apostolskiego i nicejsko-konstantynopolitańskiego wyznania wiary.
Art. 2. Wiernymi Kościoła Zielonoświątkowego są członkowie Zborów oraz osoby znajdujące się pod opieką pastoralną zborów, w tym dzieci i młodzież.
Rozdział 2
PRZEPISY GŁÓWNE
Art. 3. Sytuację prawną Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej „Kościołem”, reguluje w szczególności:
Ustawa z dnia 20 lutego 1997 roku o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254 z późniejszymi zmianami) zwana dalej „Ustawą”,
Ustawa z dnia 17 maja 1989 roku o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz 155 z późniejszymi zmianami),
niniejsze Prawo Wewnętrzne.
Art. 4. 1. Terenem działalności Kościoła jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Kościół działa także poza granicami Państwa, zgodnie z odpowiednimi uzgodnieniami i przepisami międzynarodowymi.
3. Siedzibą Kościoła jest miasto stołeczne Warszawa.
Rozdział 3
CELE I ZASADY DZIAŁANIALNOŚCI KOŚCIOŁA
Art. 5. 1. Nadrzędnym celem Kościoła jest głoszenie Słowa Bożego i czynienie ludzi uczniami Chrystusa (Mt 28,19-20).
2. Zgodnie ze swą doktryną Kościół działa także na rzecz ograniczenia negatywnych aspektów więzi międzyludzkich i życia społecznego, jak w szczególności: wykluczenie społeczne, ubóstwo, bezdomność, uzależnienia, demoralizacja oraz przestępczość.
Art. 6. Kościół realizuje swoje cele poprzez:
określanie doktryny kościelnej i zasad wiary oraz stanowienie prawa kościelnego,
organizowanie życia religijnego i publiczne sprawowanie kultu,
zarządzanie sprawami kościelnymi według własnego prawa i swobodne wykonywanie władzy duchownej,
organizowanie zgromadzeń religijnych oraz udzielanie posług religijnych,
kształcenie i powoływanie duchownych,
nauczanie konfesyjne religii, w tym także za pomocą prasy, książek, druków i środków multimedialnych,
realizowanie inwestycji sakralnych i kościelnych,
nabywanie, posiadanie i zbywanie majątku ruchomego i nieruchomego oraz zarządzanie nim,
zbieranie ofiar, składek, kwestowanie, przyjmowanie darowizn, spadków i innych świadczeń od osób fizycznych i prawnych,
wytwarzanie, nabywanie przedmiotów potrzebnych do kultu i praktyk religijnych oraz korzystanie z nich,
korzystanie ze środków masowego przekazu,
prowadzenie działalności oświatowej i wychowawczej,
tworzenie i prowadzenie diakonatów,
tworzenie organizacji na rzecz formacji religijnej, kultu publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym i ich skutkom,
prowadzenie działalności pożytku publicznego oraz charytatywnej i opiekuńczej,
sprawowanie posługi duszpasterskiej w więzieniach, szpitalach i wojsku,
prowadzenie świetlic społecznych, w tym socjo-terapeutycznych,
organizowanie i prowadzenie akcji sportowo-rekreacyjnych,
posiadanie i tworzenie gospodarstw rolnych oraz prowadzenie ich i zarządzanie nimi,
prowadzenie działalności gospodarczej,
posiadanie, zakładanie i poszerzanie cmentarzy oraz prowadzenie ich i zarządzanie nimi,
inicjowanie powstawania i przystępowanie do krajowych organizacji międzykościelnych,
uczestniczenie w międzynarodowych organizacjach wyznaniowych oraz utrzymywanie kontaktów zagranicznych w sprawach związanych z realizacją swoich zadań,
zakładanie i prowadzenie:
zborów i punktów misyjnych,
seminariów teologicznych, instytutów i szkół misyjnych,
duszpasterstw,
misji,
wydawnictw,
kościelnych studiów oraz stacji radiowych i telewizyjnych
ośrodków kościelnych.