Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w RP - Misja Szalom - przyjaciele Izraela z Krakowa

 Szukaj 
Idź do spisu treści

Menu główne:

Ustawa o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w RP

O NAS

Kim jesteśmy

_________________
Struktura organizacyjna
_________________
Osobowość prawna
_________________
O Kościele
_________________
Ustawa
_________________
Prawo wewnętrzne
_________________
Historia
_________________
Wspomnienia o Henryku
_________________

Politka prywatności
_________________



USTAWA z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczpospolitej Polskiej (Dziennik Ustaw z 1997 r. Nr 41, poz. 254)


Rozdział 1 - Przepisy ogólne

Art. 1.

1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczpospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawną i majątkową.
2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Prezydium Naczelnej Rady Kościoła.

Art. 2.

Kościół rządzi się w swoich sprawach własnym Prawem Wewnętrznym, uchwalanym przez Synod Kościoła, swobodnie wykonuje władzę duchowną i jurysdykcyjną i samodzielnie zarządza swoimi sprawami.

Art. 3.

1. Kościół jest niezależny od jakiejkolwiek zagranicznej władzy duchownej lub świeckiej.
2. Kościół, jako część składowa światowego nurtu zielonoświątkowego, jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Zielonoświątkowego i Światowego Stowarzyszenia Zielonoświątkowych Zborów Bożych oraz uczestniczy w Światowej Konferencji Zielonoświątkowej.
3. Wypełniając swoje funkcje Kościół współdziała z innymi kościołami i organizacjami religijnymi w kraju i za granicą, może należeć do krajowych organizacji międzykościelnych, a także międzynarodowych organizacji wyznaniowych i międzywyznaniowych.
4. Państwo zapewnia Kościołowi, jego osobom prawnym i wyznawcom swobodę utrzymywania stosunków i komunikowania się z podmiotami, o których mowa w ust.2 i 3, a także z innymi wspólnotami i instytucjami, organizacjami i osobami w kraju i za granicą.
Rozdział 2 - Osoby prawne Kościoła i ich organy

Art. 4.

1. Strukturę i organizację Kościoła określa Prawo Wewnętrzne.
2. Osobowość prawną posiadają:
1) Kościół jako całość,
2) okręgi,
3) zbory,
4) seminaria i szkoły teologiczne,
5) duszpasterstwa,
6) misje,
7) wydawnictwa,
8) kościelne studia radiowe i telewizyjne,
9) ośrodki kościelne.
3. Organami osób prawnych wymienionych w ust. 2 są:
1) dla Kościoła jako całości:
a) Synod Kościoła,
b) Naczelna Rada Kościoła,
c) Prezydium Naczelnej Rady Kościoła,
d) Prezbiter Naczelny,
2) dla okręgu: Prezbiter Okręgowy,
3) dla zboru: Pastor,
4) dla seminarium i szkoły teologicznej: Rektor,
5) dla osób prawnych wymienionych w ust.2 pkt 5-9: Dyrektor.
4. W sprawach majątkowych Kościół jako całość reprezentuje Prezydium Naczelnej Rady Kościoła. Do składania oświadczeń woli są uprawnieni: Prezbiter Naczelny, jego Zastępca lub Członek Prezydium.
5. Zmiana nazwy grup osób prawnych, o których mowa w ust.2 pkt 2-9, może być dokonana przepisami wewnętrznymi Kościoła. Zmiany te, na wniosek Naczelnej Rady Kościoła, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Art. 5.

Inne jednostki organizacyjne Kościoła mogą, na wniosek Naczelnej Rady Kościoła, uzyskać osobowość prawną w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.


strona 1 2 3 4 5


Źródło: http://kz.pl/kzw/wp-content/uploads/ust_41_1997.pdf

 
 
 
 
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego